Op 17-jarige leeftijd..
Op 17 jarige leeftijd maakte ik na over overlijden van mijn oma, opa en goede vriend, in mijn eentje een reis door de Himalaya naar Tibet. Voor mij persoonlijk het mooiste plekje op aarde.
Sindsdien bezoek ik wekelijks Tibetaans Boeddhistische kloosters en tempels. De rust en vrede die je hier ervaart, vind ik zo fijn. Dankbaar dat ik middels meditatie deze rust aan zoveel mensen over de wereld door mag geven.
Helpen van mensen in nood
Als ik de kinderen vraag waar ze bij mij het eerste aan denken, dan zeggen ze bijna altijd zo iets in de zin van: “jij bent goed in het helpen van mensen in nood”.
Dankbaar dat de kinderen zien wat we voor hen doen. Wij, want ik doe het natuurlijk niet alleen. Alles wat we doen, doen we samen.
Heel eerlijk: er is toch niets leuker dan het zien van deze schattige gezichtjes als de kinderen een nieuw schooluniform krijgen?
Dankbaar voor het leven
Dankbaar. Dat is het gevoel waar ik mee op sta en weer naar bed mee ga. Dankbaar voor het leven. Dankbaar oor alle lieve mensen die onze familie een warm hart toedragen.
In het bijzonder ben ik dankbaar voor mijn familie en onze ambassadeurs Michael Pilarczyk en Virgil van Dijk met zijn familie. Twee bijzondere vrienden die vanaf het allereerste moment in ons hebben geloofd.
Stiekem het grootste kind
Volgens de kinderen ben ik soms het grootste kind van de familie, haha. Hoewel ze daar misschien wel gelijk in hebben, kunnen de anderen er ook wat van.
De meiden vinden het hilarisch als ze mij mogen opmaken. Oké, dit laat ik zelden toe, haha! Ik houd niet van make-up, maar het plezier en de lach op hen gezichtjes is goud waard.
